Rozdział 56

               Jeszcze raz spojrzał na dom i wspominając sytuację sprzed dziesięciu minut z uśmiechem na ustach wrócił do domu. Westchnął przeczesując ręką włosy. Zimne powietrze przyjemnie orzeźwiło jego płuca, lecz umysł – gorzej. „Co ja właściwie robię? Nie powinienem, nie jestem taki, to nie tak miało być… Jeśli postawiłem ją teraz w beznadziejnej sytuacji? Musimy się spotkać i tym razem naprawdę porozmawiać… wkopałem się. Ostatnio czułem coś podobnego do dziewczyny, która zdradziła mnie z tym…” – myślał. Nie wiedział czego się trzymać…

Nieważne.

Skręcił do domu i po cichu wszedł do środka. Neonowy zegarek na ścianie korytarza wskazywał godzinę 2:28. Niestety nie przekładało się to na jego zmęczenie i wiedział, że ta noc będzie bezsenna. Zdjął buty i już miał wejść na schody, gdy nagle ktoś zaświecił światło. Syknął mrużąc oczy.

- Ej! To boli…

- Aaa… to ty.

Powoli otworzył oczy przyzwyczajając je do światła.

- Liam, mógłbyś mnie nie straszyć?

- Chyba ty mnie. Myślałem, że nie wrócisz na noc. Rzadko ci się to zdarza po imprezach… - powiedział mierząc bruneta wzrokiem i ruszył do swojego pokoju.
Zayn westchnął głęboko ściągając bluzę i poszedł do kuchni. Otworzył lodówkę i dziękował w duchu za to, co zobaczył. Zimne piwo. Przyda się na taką noc, jak ta. Zamknął lodówkę i mało nie podskoczył.

- Liam! Proszę cię…

Chłopak stał oparty o futrynę i przyglądał mu się z zaciekawieniem.

- Jesteś trzeźwy? – zapytał.

- A co ty jesteś moja matka?

- Nie byłeś w klubie.

- Nie, nie byłem. I co z tego? – zapytał ironicznie.

- Zastanawia mnie, co robiłeś.

Payne usiadł przy stole i lekko przechylił głowę, jakby wyczekując odpowiedzi. Malik gwałtownie odwrócił głowę. Nie chciał pokazać po sobie, że coś się stało.

- Zayn…?

- Byłem… u niej – odwrócił się by kontrolować reakcję przyjaciela.
Najpierw zmarszczył brwi, lecz z każdą chwilą jakby rozumiał co ma na myśli.

- Aż boję się zapytać, po co.

- Ja… sam nie wiem! Ostatnio dużo o niej myślałem, przywoływałem wspomnienia, gdy byłem z nią blisko, kiedy się całowaliśmy… nie umiem o niej zapomnieć.

- Zayn, ona i zespół… nic o niej nie wiesz. Ile się znają, jak się poznali, co z jej rodzicami… wspominała, że ich nie ma, ale wiesz coś więcej? Prawie jej nie znasz.

- A ty? Znasz ją?

- Nie chcę, żebyś ją skrzywdził. To nie jest dziewczyna na jedną noc, zrozum to wreszcie. Co ci to da, że się z nią prześpisz? Zaznaczysz na swojej liście „zaliczona”?

- Przestań…

- Być może obudzisz w niej uczucie, a może ona kogoś ma? Jeśli jest z Jay’em? Nie będzie wiedziała co zrobić, zerwie z nim by być z tobą, a ty co? Odejdziesz!

- Liam…

- Ona nie jest przyzwyczajona do życia z takim kimś, jak my. Jest zwykłą dziewczyną, która nie wie nic o naszym życiu, nie wie z czego musimy rezygnować i nie chcę by musiała się o tym drastycznie przekonywać. Rozumiesz?

- Kocham ją.

Przyjaciel patrzył na niego z otwartymi ustami. Wyprostował się i podszedł do okna.

- Nie chcę, żebyś pomyślał, że traktuję cię jak dziecko, ale to tylko zauroczenie. Wszystkie dotąd poznane przez ciebie dziewczyny były puste i głupie. Aż tu nagle pojawia się ona – mądra, piękna, zabawna, ostrożna… Jeśli coś jej zrobisz, ja zrobię coś tobie.

Brunet spojrzał na Liam’a i zmarszczył brwi.

- A co ty jej tak bronisz? – zapytał podejrzliwie.

- Znam cię i nie chcę, byś przez błędne uczucie zrobił jej krzywdę.

- A może ty do niej czujesz coś więcej? – rzucił Zayn.
Liam odwrócił się w jego stronę i spojrzał mu w oczy.

- Nic do niej nie czułem i nie czuję. Przestań oskarżać cały świat o miłość do tej dziewczyny i daj sobie z nią spokój.

- Kiedy nie potrafię!

- To zacznij! – krzyknął Payne.
Wyraźnie miał już dość tłumaczenia, jak małemu dziecku. W pewnej chwili do kuchni powłócząc nogami wszedł zaspany Harry.

- Co wy… - wymruczał ochrypniętym głosem. Nawet wtedy potrafił być seksowny – wiecie która jest godzina?

Loczek przetarł oczy, ziewną i utkwił wzrok w butelce trzymanej przez Zayn’a. Uśmiechnął się do siebie, zabrał piwo i wrócił do pokoju.

- Co…

- Proszę cię. Daj jej spokój.

Liam ostatni raz rzucił brunetowi przeszywające spojrzenie i wrócił do łóżka. Zayn został sam. Siedział przy stole i wpatrywał się w krzesło, na którym kiedyś siedziała Ania. Po tym wszystkim, co usłyszał od przyjaciela postanowił go posłuchać. Przynajmniej po części, gdyż po głowie nadal chodził mu pomysł ponownego spotkania się z panną Blake i wyjaśnienia wszystkiego, co między nimi zaszło.

__________

Wróciłam :) Nie wiem od czego zacząć, na pewno powinnam przeprosić, ale o wybaczenie nie prosze bo nie wiem czy je otrzymam.. nie było mnie prawie rok dużo zmian dużo nowości.. Ale wracam, nie mogę Was porzucić na zawsze, nie w ten sposób. Rozdział krótki, lecz na zachętę, do dalszego czytania i śledzenia.. Nie mam pojęcia ile z Was będzie to jeszcze czytać, ile nowych osób a ile tych 'starych znajomych' tu jest.. Dajcie jakiś znak czy mam zakończyć w kilku następnych rozdziałach czy dalej kontynuować, bo przecież piszę dla Was :)

♥♥♥