Rozdział 45

- Tom, ja nie...

- Czekaj, wróć. Mieszkałaś z... nimi? – zapytał zdziwiony Jay.

- Ja... – zaczęłam, lecz bałam się cokolwiek dopowiedzieć. Z drugiej strony... dlaczego mają mieć o to do mnie pretensje? Przecież jestem dorosła i jeśli im to przeszkadza, ich problem! – Wasza reakcja ma oznaczać, że nie powinnam?

- Wiesz, my niezbyt... przepadamy za...

- Nie wiedziałam, okey? Z początku nie miałam pojęcia kim są! Dopiero później..., ale wtedy było już za późno.

- Za późno?! – pytał milczący do tej pory Max.

- Ania, skąd ty ich... – zaczął Jay, lecz zignorowałam go patrząc na Max`a, który mierzył mnie morderczym spojrzeniem.

- Dowiedziałam się, gdy zabierałam stąd swoje rzeczy. Miałam tak po prostu zadzwonić do was i oświadczyć, że z nimi mieszkam? – zapytałam podnosząc się z kanapy. Zerknęłam na Nathana – siedział w fotelu i wpatrywał się w jeden punkt. Dobrze znałam ten stan..., gdy wspomnienia wracają...

- Więc... jak się dowiedziałaś? – zapytał Max nieco irytującym tonem.
Ugryzłam się w język. Nie mogłam powiedzieć im, że Zayn próbował mnie uwieść i o mało mu się to udało... Właśnie. Co z nim? Co z chłopakami? Polubiłam ich i nie mam zamiaru ot tak o nich zapomnieć. Mamy być szczerzy? Nie ma sprawy.

- Liam mi powiedział. Lecz pewnie was zasmucę, bo ich nastawienie do The Wanted jest całkiem inne, niż wasze do nich!

- Uwierzyłaś im?! – prychnął Tom.

- Tak – wycedziłam przez zaciśnięte zęby – Spędziłam z nimi trochę czasu i jestem pewna, że mnie nie okłamali!

- Oo, to może wyprowadzisz się od nas i zamieszkasz u nich na stałe?! – krzyknął Max.

- Uspokójcie się!

- Zaskoczę cię! Już od paru dni u was nie mieszkam! Wróciłam do siebie!

- Ciekawe, co jeszcze ci powiedzieli! – odezwał się cichy do tej pory Nath.
Spojrzałam na niego z niezrozumieniem.

- Co? Wy... myślicie, że oni... cały czas opowiadali mi, jacy są od was lepsi?! Wmawiali mi, że to oni są najbardziej rozpoznawalni, że... mają więcej fanów?! Pogłupieliście?! Są inni, niż myślicie! I nie mieszkam już z nimi!

- No proszę! Tak szybko? Więc kto będzie następny? Jakiś inny sławny zespół?! – krzyknął Tom chodząc po pokoju.

- Chłopaki, przestańcie... – Patrycja próbowała przerwać tę kłótnię, lecz nikt nie zwracał na nią uwagi.

- Czemu to zrobiłaś? – zapytał spokojniej Seev.

- Nie planowałam tego! Nie siedziałam sobie w pokoju i nagle BUM! Co tam, wprowadzę się do One Direction! – krzyknęłam i zorientowałam się, że powinnam była powiedzieć to bardziej opanowanym tonem.

- Możesz mi powiedzieć jedno?! – spojrzałam pytająco na Jay`a. Wyraz jego twarzy nieco mnie przeraził. Wyglądał, jakby wszystko już rozumiał i potrzebował tylko mojego potwierdzenia... – Jak ich poznałaś.

Miałam ochotę palnąć się w czoło. Fuck. Myślałam, że ukryję to przed nimi, ale, jak widać, nic z tego. Ale, co mam im powiedzieć? Że Zayn chciał się mną zabawić? A może: "Malik kilka razy chciał mnie uwieść, lecz nie dałam się wykorzystać. Ale pewnego feralnego dnia, gdy nie mogłam znieść widoku tych zdjęć – wiecie których – wybiegłam z domu, spotkałam go w parku, a później jakimś dziwnym trafem zasnęłam i chłopak zawiózł mnie do siebie. Następnego dnia miałam wrócić do domu, ale jednak zostałam u nich. Bawiłam się świetnie, byliśmy na zakupach, a raz nawet pomyliłam pokoje i spałam z Zayn`em!"

- Przez przypadek...

- To znaczy?

Czułam, że nie odpuści. Więc, co mi pozostało? Sklecić to w jak najbardziej wiarygodną wersję i powiedzieć mu, co zaszło? No nie wiem.

- Kilka dni temu poznałam chłopaka... Wyszłam na spacer, a ten stał przed moim domem i pytał o sprzedaż. Wkurzyłam się i delikatnie powiedziałam mu, żeby spadał, a ten zaczął ze mną flirtować... Później znowu go spotkałam, lecz ponownie zignorowałam. A tego dnia, gdy zobaczyłam tę gazetę i te zdjęcia... Chciałam być sama, odsunąć od siebie wszystko i wszystkich. Uciekłam do parku no i tam znowu go spotkałam. Później... odwiózł mnie do siebie. Obudziłam się rano, poznałam wszystkich tych chłopaków i dopiero wtedy skojarzyłam, kim są...

- Kim był ten chłopak? – przerwał Loczek lodowatym tonem.

- Em..., to był Zayn..., ale po co ci to wiedzieć?

- Tak pytam... Zaraz wrócę – powiedział i wyszedł z domu.

- Jay...! Gdzie ty...  – w odpowiedzi usłyszałam tylko trzaśnięcie drzwiami.
Spojrzałam na pozostałych. Najbardziej zaskoczone były dziewczyny. One także nic nie wiedziały... Nie chciałam, by dowiedziały się w takich okolicznościach.

- To nie tak, że my ich nienawidzimy... Po prostu... – zaczął Seev, ale Nath mu przerwał.

- To dokładnie tak! Niestety, nie wymyśliliśmy sobie tego, wręcz przeciwnie, mamy ku temu konkretny powód!

- Wy?! – zapytałam poirytowana. Jak on mógł tak mówić! Zwłaszcza on! – Ty to już na pewno! Wybacz, ale wydaje mi się, że powód do nienawiści masz nie ty, a Zayn! – chłopak spojrzał na mnie przerażony – Tak! Wiem, co się stało!

- Niech zgadnę, opowiedział ci swoją wersję?! – krzyknął odzyskując głos.

- A są dwie? Powiedz, dlaczego mnie to nie dziwi?!

- Ania...

- No nie wiem! Może dlatego, że "przyjaciel Zayn" wszystko przekręcił!

- Czyli dla ciebie zdrada, to nic złego, tak?!

- Nathan... przestańcie...

- Dla mnie?! Proszę cię! Nie chcę mówić, kto zdradził nas i zaprzyjaźnił się z wrogiem!

- No dalej! Proszę! – powiedziałam powstrzymując napływające do oczu łzy – Wyrzuć to z siebie!

- Mogłaś się domyślić! Wszystkiego! Chyba nie jesteś głupia?! Wystarczyło pomyśleć! To nie boli! Liam powiedział ci, że za nami "nie przepadają?" Ha! No, to już powinno wystarczyć!! Naprawdę, każdy chyba...

- DOŚĆ!! – krzyknęła Nareesha – Uspokójcie się!!

Patrzyłam na Nath'a mokrymi oczami. Nie mogłam uwierzyć w to, jak bardzo on i Zayn się nienawidzą.

- Nieważne... – wyszeptałam odwracając wzrok – Nie wiecie, gdzie... poszedł Jay?

- Wsiadł do auta i pojechał w stronę parku... – powiedział cicho Tom wyglądając przed okno.

- Do parku...? – zdziwiłam się. Po co o tej porze Jay miałby tam jechać? Zresztą, co takiego powiedziałam, że Loczek musiał wyjść? Zapytał kim był ten chłopak, powiedziałam, że Zayn i nic więcej... – Po co on... tam... O Boże.

Dotarło do mnie, co chłopak chce zrobić.

- Co się stało? – zapytała Patrycja, lecz jej słowa do mnie nie docierały.
Musiałam coś zrobić, zatrzymać go.

- Seev..., pożyczysz mi samochód...? – zapytałam zaniepokojona.

- Ym, samochód? No..., jasne – powiedział wyciągając kluczyki z kieszeni.

- Dzięki – wyciągnęłam rękę.

- Jeden warunek – spojrzałam na niego – Jadę z tobą.

- Siva, nie ma czasu...

- Nie ma czasu...? – pytał zdziwiony Max.

- Jadę z tobą. Chodź – powiedział mulat patrząc mi w oczy.

- Jadę z wami! – krzyknęła Nareesha.

- To my drugim autem – dodał Tom i wyszliśmy z domu.
Bez zastanowienia wsiadłam do samochodu. Obym się myliła. Oby go tam nie było. Obym się myliła...

- Co się dzieje? – zapytał Kaneswaran zapinając pasy.
Spojrzałam na niego błagalnym wzrokiem.

- Seev... przepraszam za to, nie zrobiłam tego umyślnie. Nie chcę się z wami kłócić, chciałabym ci teraz tyle powiedzieć, ale nie mamy czasu. Musimy jak najszybciej znaleźć Jay`a...

- Nie jestem zły – powiedział głaszcząc moją dłoń – Też chciałbym z tobą spokojnie porozmawiać, ale widzę po tobie, że masz złe przeczucia, co do Loczka, więc mówi mi, gdzie mam jechać.

Gdy do samochodu wsiadła Nareesha, wytłumaczyłam Sivie co i jak i szybko ruszyliśmy. Ciągnięcie ze sobą dziewczyn i reszty chłopaków wydawało mi się idiotyczne, ale nie miałam ani siły, ani ochoty znów się z nimi kłócić. Najchętniej to sama pojechałabym poszukać Loczka. Gdy byliśmy prawie na miejscu zobaczyłam to, czego najbardziej się bałam.

- O nie...

- To samochód Jay`a... Co on tu robi? – zapytał Seev.
Spojrzałam dalej i zobaczyłam zamykające się drzwi domu.

- Zatrzymaj się – powiedziałam i chłopak zjechał na pobocze.
Nie zwlekając wyskoczyłam z samochodu i jak najszybciej potrafiłam pobiegłam do mieszkania. Mogłam go zatrzymać! Mogłam wcześniej domyślić się, co będzie chciał zrobić! Drżącą ręką otworzyłam drzwi i wpadłam do środka.

- Jay!! – krzyknęłam, gdy chłopak zaciśniętą pięścią wymierzał cios. Zayn zatoczył się i upadł na schody – Zostaw go!!

Z pokojów na górze wyszła pozostała czwórka zespołu. Na widok leżącego przyjaciela opadły im szczęki.

- Co to ma być?! – krzyknął Liam zbiegając do bruneta – Zayn, żyjesz?

__________

Witam witam :D Jak tam, kac wyleczony? XD Mam nadzieję że ton rok będzie lepszy od poprzedniego :] Nie zabijcie mnie za te bójkę ;p wiecie, akcja musi być! :D Natchnęło mnie i mam zajebiaszczy pomysł, a jaki to się wkrótce okaże ^_^

Dreamer.♥ - wybacz za kłótnię! :D Musiałam namieszać ;> Dziękuję że wpadasz do mnie, Twojego bloga oczywiście czytam tylko cienko z komentowaniem :/ ale poprawię się! :]

Wyłapałam nowych Czytaczy :> Jest mi baaardzo miło, że poświęcacie czas na moje opowiadanko :D Odwzajemnię się tym samym w miarę możliwości ^-^. No oczywiście do następnego mordeczki :D

♥♥♥